چگونه کاتترهای راهنما می توانند به دسترسی عروقی با دقت بالا و آسیب کم دست یابند؟

هدف اصلی از کاتترهای راهنما فراهم کردن دسترسی برای درمان مداخله ای یا جراحی و هدایت سایر ابزارها یا وسایل به مکان های خاص در داخل بدن انسان برای تشخیص، درمان یا نمونه برداری است. به طور خاص، کاتترهای راهنما را می توان برای موارد زیر استفاده کرد:

1. زمینه قلبی عروقی
در زمینه قلب و عروق، کاتترهای راهنما ابزار اصلی برای مداخله عروق کرونر هستند. آنها می توانند دستگاه هایی مانند استنت ها و بالون ها را به محل ضایعات عروق کرونر هدایت کنند تا به آنژیوپلاستی یا کاشت استنت برسند. علاوه بر این، کاتترهای راهنما نیز برای کاتتریزاسیون قلبی استفاده می شوند تا به پزشکان در ارزیابی عملکرد قلب و نظارت بر همودینامیک کمک کنند.

2. مغز و اعصاب
در نورولوژی، کاتترهای راهنما به طور گسترده در درمان مداخله ای عروق مغزی، مانند آمبولیزاسیون آنوریسم مغزی و درمان مداخله ای تنگی عروق مغزی استفاده می شود. مواد نرم و قابلیت مانور خوب آن را قادر می سازد تا با ساختار آناتومیک پیچیده رگ های خونی مغز سازگار شود و ایمنی و اثربخشی درمان را تضمین کند.

3. انکولوژی
در انکولوژی، کاتترهای راهنما می تواند برای درمان مداخله ای تومورها، مانند بیوپسی سوراخ از راه پوست، کاشت ذرات رادیواکتیو، و تزریق داروی شیمی درمانی استفاده شود. از کاتتر برای رساندن دقیق داروها یا وسایل درمانی به محل تومور استفاده می شود و هدف گذاری و کارایی درمان را بهبود می بخشد.

4. سیستم ادراری
در سیستم ادراری از کاتترهای راهنما برای اوروگرافی، درمان مداخله ای شریان کلیوی و غیره استفاده می شود به عنوان مثال استنت های شریان کلیوی از طریق کاتتر برای درمان تنگی شریان کلیوی کاشته می شوند.

5. دستگاه گوارش
در دستگاه گوارش می توان از کاتترهای راهنما برای آندوسکوپی دستگاه گوارش، درمان مداخله ای برای سرطان مری و غیره استفاده کرد، به عنوان مثال، اتساع درمانی برای تنگی مری از طریق کاتتر انجام می شود یا آندوسکوپ برای بیوپسی یا درمان به داخل دستگاه گوارش هدایت می شود.

6. سیستم تنفسی
در سیستم تنفسی، کاتترهای راهنما برای کاشت استنت راه هوایی و درمان مداخله ای ریوی استفاده می شود. به عنوان مثال، استنت‌های فلزی یا پلاستیکی از طریق یک کاتتر برای حفظ باز بودن راه هوایی و درمان تنگی مرکزی نای در راه هوایی قرار داده می‌شوند.

7. همودیالیز
در همودیالیز، از کاتترهای راهنما برای ایجاد دسترسی عروقی برای ارائه درمان طولانی مدت دیالیز به بیماران استفاده می شود. زیست سازگاری خوب و خواص اصطکاک کم آنها به کاهش خطر ترومبوز و عفونت کمک می کند.

8. کمک های اولیه تروما
در کمک های اولیه تروما، کاتترهای راهنما می تواند برای درمان مداخله ای عروقی بیماران تروما، مانند ایجاد دسترسی موقت عروقی، هموستاز یا انفوزیون استفاده شود.

چگونه طراحی سختی چند سطحی باعث بهبود انعطاف پذیری کاتتر می شود؟
طراحی سختی چند سطحی با استفاده از موادی با سختی متفاوت در قسمت‌های مختلف کاتتر، انعطاف‌پذیری کاتتر را در عین حفظ استحکام کلی ساختاری بهبود می‌بخشد. به طور خاص، این طراحی به کاتتر اجازه می دهد تا سختی بالاتری در انتهای پروگزیمال (انتهای نزدیک به اپراتور) برای پیشروی و دستکاری آسان داشته باشد و سختی کمتری در انتهای دیستال (انتهای نزدیک به بیمار) برای افزایش انعطاف پذیری آن به طوری که بتواند بهتر با مسیرهای عروقی پیچیده یا پرپیچ و خم سازگار شود.

به عنوان مثال، هنگامی که فشار و سختی بالا مورد نیاز است، می توان یک لایه بیرونی ضخیم تر و یک ماده طول سنج بالاتر انتخاب کرد. هنگامی که عملکرد ضد پیچ ​​خوردگی بهتری مورد نیاز است، مواد طول سنج کمتر و اندازه لومن کوچکتر مناسب تر خواهد بود. این مبادله طراحی، کاتتر را قادر می سازد تا در مراحل مختلف عملیات عملکرد بهینه داشته باشد و در نتیجه میزان موفقیت و ایمنی عمل را بهبود می بخشد.

علاوه بر این، طراحی سختی چند بخش می‌تواند استحکام پروگزیمال و انعطاف‌پذیری دیستال کاتتر را نیز بهینه کند، به طوری که می‌تواند نیروی فشار قوی را فراهم کند و در هنگام چرخش، هدایت دقیقی را به دست آورد، که برای ناوبری در مسیرهای پیچیده مهم است.

ساختار بافته شده چه نقشی در کاتتر دارد؟

ساختار بافته شده نقش حیاتی در کاتتر دارد. این نه تنها خواص مکانیکی کاتتر را بهبود می بخشد، بلکه قدرت مانور و پایداری آن را در محیط های پیچیده عروقی نیز افزایش می دهد. به طور خاص، ساختار بافته‌شده پوسته‌ای با پشتیبانی و انعطاف‌پذیری بالا را از طریق آرایش چندگانه سیم‌ها تشکیل می‌دهد و در نتیجه نیروی ضد پیچ ​​خوردگی و فشار خوبی را در طول پیشرفت کاتتر ارائه می‌دهد. این طراحی ساختاری کاتتر را قادر می سازد تا شکل خود را در رگ خونی حفظ کند و در عین حال با خم شدن و پیچش رگ خونی سازگار شود و آسیب دیواره رگ خونی را کاهش دهد.

در کاتتر راهنما، ساختار بافته شده معمولاً از سیم فلزی ساخته می شود که زیست سازگاری و استحکام خوبی دارد و می تواند پایداری و ایمنی کاتتر را هنگام عمل در بدن تضمین کند. علاوه بر این، ساختار بافته شده همچنین می تواند تعادلی بین انعطاف پذیری و فشار دادن از طریق الگوهای مختلف قیطاندن به دست آورد، به طوری که کاتتر می تواند در صورت نیاز به طور انعطاف پذیر خم شود و در صورت نیاز به فشار دادن، پشتیبانی کافی را ارائه دهد.

در کاربردهای بالینی، کاتترهای بافته شده به طور گسترده در درمان های مداخله ای مانند آنژیوگرافی، کاشت استنت و آمبولیزاسیون تومور استفاده می شوند. به عنوان مثال، تحت هدایت DSA (آنژیوگرافی تفریق دیجیتال)، پزشکان می توانند از کاتترها برای معرفی ابزارهای وارداتی خاص به بدن انسان برای تشخیص و درمان دقیق ناهنجاری ها یا تومورهای عروقی استفاده کنند. کاتترهای بافته در این عملیات عملکرد خوبی دارند و مسیرهای ناوبری واضح و عملکرد کنترل پایدار را ارائه می دهند.

مواد متداول برای چه مواردی استفاده می شود کاتترهای راهنما ?
مواد متداول مورد استفاده برای کاتترهای راهنما عمدتاً شامل موارد زیر است و هر ماده نقش متفاوتی در عملکرد و کاربرد کاتتر دارد:

پلی اتیلن (PE): پلی اتیلن یک ماده کاتتر معمولی با استحکام، نرمی و کشش خوب و ضریب اصطکاک کم است. این به طور گسترده در اکثر کاتترهای عروقی استفاده می شود. از مزایای آن می توان به پردازش و پیش شکل دهی آسان و زیست سازگاری خوب اشاره کرد.

پلی اورتان (PU): پلی یورتان ماده نرم تری با انعطاف و روان پذیری خوب است، اما حافظه الاستیک آن ضعیف است، احتمال ترومبوز زیاد است و هنگام استفاده به هپارینیزاسیون سیستمیک نیاز است. این به طور گسترده در کاتترهایی که نیاز به عملکرد خمشی خوب یا خاصیت ارتجاعی بالایی دارند استفاده می شود.

سیلیکون: لاستیک سیلیکونی به دلیل زیست سازگاری عالی و انعطاف پذیری بالا انتخاب شده است و به ویژه برای کاتترهایی که به عملکرد خمشی خوب یا خاصیت ارتجاعی بالا نیاز دارند، مانند لوله گذاری داخل تراشه، مناسب است.

پلی استر: پلی استر اغلب در کاتترهایی که نیاز به سفتی و مقاومت فشار قوی دارند، مانند انواع خاصی از کاتترهای استنت داخل عروقی استفاده می شود.

نایلون: نایلون زیست سازگاری و استحکام خوبی دارد و معمولاً در کاربردهایی مانند کاتترهای شریانی استفاده می شود.

مواد فلزی: مانند فولاد ضد زنگ، آلیاژ نیکل-تیتانیوم و غیره، استحکام مکانیکی اضافی ایجاد می کنند و برای کاتترها در عملیات های جراحی خاص مناسب هستند. آلیاژ نیکل-تیتانیوم نرم تر از فولاد ضد زنگ است، خمش پذیری و سازگاری بهتری دارد و بنابراین بیشتر در کاربردهای پزشکی که نیاز به انعطاف پذیری بالایی دارند استفاده می شود.

پلی تترا فلوئورواتیلن (PTFE): PTFE به دلیل استحکام فیزیکی زیاد و ضریب اصطکاک کم برای ساخت لوله های منبسط شده، کاتترهای جدار نازک و برخی کاتترهای عروقی استاندارد مناسب است.

پلی وینیل کلراید (PVC): PVC همچنین یک ماده کاتتر معمولی با خواص پردازش خوب و انعطاف پذیری خاص است که برای انواع کاربردهای کاتتر مناسب است.

پلی اتر ترکتون (PEEK): پلی اترترکتون یک ترموپلاستیک با کارایی بالا با خواص مکانیکی و زیست سازگاری عالی است که برای کاتترها در عملیات های جراحی خاص مناسب است.

پلی آمید (PA): پلی آمید خواص مکانیکی و زیست سازگاری خوبی دارد، مناسب برای کاتترهایی که به استحکام بالا و مقاومت در برابر خوردگی نیاز دارند.

انتخاب این مواد به نیازهای کاربردی خاص کاتتر مانند پیچیدگی عمل، شرایط خاص بیمار و عادات عملی پزشک بستگی دارد. با انتخاب صحیح مواد می توان از عملکرد و ایمنی مناسب کاتتر در حین استفاده اطمینان حاصل کرد.

مانورپذیری و پایداری چگونه است کاتتر راهنما بهبود کارایی جراحی؟

مانورپذیری و پایداری کاتتر راهنما از عوامل کلیدی در بهبود کارایی جراحی است. با بهینه سازی طراحی و انتخاب مواد کاتتر، مانور پذیری و پایداری آن در جراحی های پیچیده به میزان قابل توجهی بهبود می یابد و در نتیجه زمان عمل کوتاه می شود، عوارض کاهش می یابد و میزان موفقیت درمان افزایش می یابد.

1. طراحی سختی چند سطحی
انتهای پروگزیمال کاتتر معمولاً از مواد سخت تری برای ایجاد نیروی هل دادن و مانور خوب استفاده می کند، در حالی که انتهای دیستال از مواد نرم تری برای افزایش انعطاف پذیری آن استفاده می کند تا بهتر بتواند با خم شدن و پیچش رگ های خونی سازگار شود. این طراحی سختی چند سطحی می‌تواند تضمین کند که کاتتر می‌تواند پشتیبانی کافی را در طول فرآیند پیشرفت داشته باشد و آسیب به دیواره رگ خونی را کاهش دهد و در نتیجه دقت و ایمنی عمل را بهبود بخشد.

2. ساختار بافته
ساختار بافته شده کلید بهبود مانورپذیری و پایداری کاتتر است. کاتتر از طریق آرایش پلکانی سیم‌های فلزی می‌تواند شکل خود را در طول فرآیند پیشرفت حفظ کند و در عین حال با خم شدن و پیچش رگ خونی سازگار شود. این ساختار نه تنها نیروی ضد پیچ ​​خوردگی و فشار کاتتر را بهبود می بخشد، بلکه قدرت مانور آن را در محیط های پیچیده عروقی نیز افزایش می دهد.

3. لایه داخلی کم اصطکاک
لایه داخلی کاتتر معمولاً از مواد کم اصطکاک برای کاهش مقاومت اصطکاک سیم راهنما یا مایع با ویسکوزیته بالا استفاده می کند و در نتیجه قابلیت عبور و کارکرد کاتتر را بهبود می بخشد. این طراحی می تواند تضمین کند که کاتتر در طول فرآیند پیشرفت نرم تر است، مقاومت عملیاتی را کاهش می دهد و کارایی جراحی را بهبود می بخشد.

4. مواد حافظه را شکل دهید
مواد حافظه شکل نقش مهمی در طراحی کاتتر دارند. آنها می توانند تحت شرایط خاصی به شکل از پیش تعیین شده برگردند و در نتیجه مانورپذیری و پایداری کاتتر را بهبود می بخشند. استفاده از این ماده می تواند تضمین کند که کاتتر مانور و پایداری خوبی را در عملیات پیچیده حفظ می کند و زمان تنظیم را در حین عمل کاهش می دهد.

5. پوشش هیدروفیل
پوشش هیدروفیل می تواند روانکاری کاتتر را بهبود بخشد و اصطکاک را در حین جاگذاری کاهش دهد و در نتیجه مانورپذیری و پایداری کاتتر را بهبود بخشد. این پوشش می تواند تضمین کند که کاتتر در حین پیشرفت نرم تر است، مقاومت عملیاتی را کاهش می دهد و کارایی جراحی را بهبود می بخشد.

6. طراحی بصری
سر کاتتر معمولاً با یک بخش در حال توسعه طراحی می شود تا به پزشکان کمک کند تا به طور دقیق آن را تحت هدایت تصویر قرار دهند. این طراحی می تواند مانور پذیری و پایداری کاتتر را بهبود بخشد، عملکرد نادرست در حین جراحی را کاهش دهد و میزان موفقیت عمل را بهبود بخشد.

7. راهنمای تصویربرداری در زمان واقعی
در برخی از عمل‌ها، مانند ابلیشن فیبریلاسیون دهلیزی با کاتتر، فناوری تصویربرداری بلادرنگ (مانند اکوکاردیوگرافی داخل قلب ICE) می‌تواند تصویربرداری بلادرنگ را در حین عمل ارائه دهد و به پزشکان کمک کند تا کاتتر را با دقت بیشتری قرار دهند و مانور و ایمنی عمل را بهبود بخشند. این فناوری می تواند زمان تنظیم کاتتر را کاهش داده و کارایی عمل را بهبود بخشد.

8. پارامترهای طراحی را بهینه کنید
با بهینه سازی پارامترهای طراحی کاتتر (مانند سطح مقطع کاتتر، مدول الاستیک ماده و استحکام کششی) می توان قابلیت فشار و پیچ خوردگی کاتتر را بهبود بخشید و در نتیجه عملکرد و پایداری آن را در جراحی های پیچیده بهبود بخشید. این طراحی بهینه می تواند تضمین کند که کاتتر در حین پیشرفت پایدارتر است، زمان تنظیم در حین جراحی را کاهش می دهد و کارایی جراحی را بهبود می بخشد.

چگونه طول و قطر بیرونی کاتتر راهنما روی سناریوی استفاده از آن تاثیر می گذارد؟
طول و قطر بیرونی کاتتر راهنما عوامل مهمی هستند که بر سناریوی استفاده از آن تأثیر می‌گذارند که مستقیماً کاربرد و عملکرد کاتتر را در درمان‌های مداخله‌ای مختلف تعیین می‌کنند.

1. تأثیر طول کاتتر
طول کاتتر معمولاً بین 65 سانتی متر تا 100 سانتی متر است و انتخاب خاص بستگی به نوع جراحی و محل عمل دارد. به عنوان مثال، هنگام انجام درمان مداخله ای عروق مغزی، معمولاً به یک کاتتر طولانی تر نیاز است تا دستگاه مداخله ای را به آرامی به رگ مورد نظر هدایت کند. هنگام انجام آنژیوگرافی کلیه یا کاشت استنت شریان کلیه، کاتتر به طول 65 سانتی متر مناسب تر است. علاوه بر این، برای ضایعات پیچیده‌ای که نیاز به نفوذ به رگ‌های دیستال دارند، مانند آنوریسم‌های گردش خون خلفی یا انسداد مزمن شریان کاروتید، معمولاً لازم است یک کاتتر طولانی‌تر انتخاب شود تا اطمینان حاصل شود که دستگاه می‌تواند به آرامی به ناحیه مورد نظر برسد.

2. تأثیر قطر خارجی کاتتر
قطر خارجی کاتتر معمولاً به زبان فرانسوی با 1 Fr برابر با 1/3 میلی متر اندازه گیری می شود. قطر خارجی کاتتر معمولی از 4 تا 8 فرنتر متغیر است. قطر بیرونی کاتتر کوچکتر برای عروق خونی کوچکتر یا پرپیچ و خم تر، مانند رگ های خونی مغزی یا رگ های خونی منشعب کوچک مناسب است. قطر بیرونی کاتتر بزرگتر برای جراحی هایی که نیاز به حمایت بیشتری دارند، مانند مداخله عروق کرونر یا درمان ضایعات آئورت مناسب است. علاوه بر این، قطر بیرونی کاتتر کمتر می تواند آسیب رگ های خونی را کاهش دهد و خطر انسداد عروق را پس از درمان مداخله ای کاهش دهد. بنابراین، با تبدیل شدن به جریان اصلی دسترسی به شریان رادیال امروزه، استفاده از کاتترهای با قطر کمتر روند فعلی است.

3. تأثیر ترکیبی طول کاتتر و قطر خارجی
انتخاب طول و قطر بیرونی کاتتر باید به طور جامع نیازهای خاص جراحی را در نظر بگیرد. به عنوان مثال، هنگام انجام ترومبکتومی مکانیکی برای سکته مغزی ایسکمیک حاد یا کانالیزاسیون مجدد مداخله ای برای انسداد مزمن شریان کاروتید، معمولاً لازم است کاتتر طولانی تر و قطر بیرونی بزرگتر انتخاب شود تا اطمینان حاصل شود که کاتتر می تواند با موفقیت به رگ مورد نظر برسد و حمایت کافی را ارائه دهد. هنگام ارزیابی پرفشاری خون پورتال یا فشار خون ریوی، کاتتر همودینامیک باید طول و قطر بیرونی مناسب را با توجه به شرایط خاص عروقی انتخاب کند.

4. تطبیق طول کاتتر و قطر خارجی
باید تطابق مشخصی بین طول و قطر خارجی کاتتر وجود داشته باشد تا از پیشرفت نرم عمل اطمینان حاصل شود. به عنوان مثال، هنگام انجام مداخلات پیچیده عروق کرونر، معمولاً لازم است کاتتر طولانی‌تر و قطر بیرونی بزرگ‌تر انتخاب شود تا اطمینان حاصل شود که کاتتر می‌تواند به آرامی به رگ خونی دیستال برسد و حمایت کافی را ارائه دهد. هنگام انجام آنژیوگرافی ساده یا کاشت استنت، کاتتر کوتاهتر و قطر خارجی کمتر مناسب تر است.

5. کاربرد بالینی طول و قطر خارجی کاتتر
در کاربردهای بالینی واقعی، انتخاب طول کاتتر و قطر خارجی باید با توجه به شرایط خاص بیمار و نیازهای جراحی تنظیم شود. به عنوان مثال، هنگام انجام مداخله عروق کرونر، معمولاً لازم است کاتتر طولانی‌تر و قطر بیرونی بزرگ‌تر انتخاب شود تا اطمینان حاصل شود که کاتتر می‌تواند به آرامی به رگ خونی مورد نظر برسد و حمایت کافی را ارائه دهد. هنگام ارزیابی پرفشاری خون پورتال یا فشار خون ریوی، کاتتر همودینامیک باید طول و قطر بیرونی مناسب را با توجه به شرایط خاص عروقی انتخاب کند.

در استفاده از a به چه نکاتی باید توجه کرد کاتتر راهنما ?
هنگام استفاده از کاتتر راهنما، باید به نکات زیر توجه کنید:

آمادگی قبل از عمل: قبل از استفاده از کاتتر راهنما، بیمار نیاز به معاینه جامع از جمله سابقه پزشکی، سابقه آلرژی، معاینه فیزیکی و غیره دارد تا خطرات مربوط به استفاده از کاتتر راهنما را حذف کند. در عین حال، تاریخچه پزشکی و علائم بیمار باید به طور کامل درک شود تا اطمینان حاصل شود که بیمار هیچ گونه منع مصرفی ندارد و وضعیت رگ های خونی محیطی باید بررسی شود تا از باز بودن و کاربردی بودن رگ های خونی اطمینان حاصل شود.

ضدعفونی و جداسازی: قبل و در حین عمل، لازم است اقدامات ضد عفونی و ایمنی مربوطه برای اطمینان از بهداشت و ایمنی فرآیند قرار دادن کاتتر انجام شود تا از ایجاد خطرات دیگر مانند عفونت جلوگیری شود. هنگام استفاده از کاتتر راهنما، باید به اقدامات ضدعفونی و جداسازی توجه شود تا از ورود باکتری یا ویروس در حین عمل، ایجاد عفونت یا عفونت متقاطع جلوگیری شود.

مهارت های عملیاتی: استفاده از کاتتر راهنما به مهارت و تجربه عمل ماهرانه برای اطمینان از ایمنی و دقت عمل نیاز دارد. هنگام استفاده از کاتتر راهنما، اندازه کاتتر راهنما باید انتخاب شود تا اطمینان حاصل شود که با اندازه عروق خونی و نیازهای جراحی بیمار مطابقت دارد. در عین حال، باید مهارت‌های عمل صحیح را به دست آورد تا اطمینان حاصل شود که کاتتر به آرامی از رگ خونی عبور کرده و به موقعیت مورد انتظار می‌رسد.

رصد و نظارت: در طول استفاده از کاتتر راهنما، لازم است واکنش بیمار را از نزدیک مشاهده کرد و برنامه عمل را به موقع تنظیم کرد. در حین عمل، اگر سیستم کاتتر راهنما غیرطبیعی یا آسیب دیده تشخیص داده شود، باید فوراً متوقف شود و به موقع تعویض یا تعمیر شود تا از پیشرفت بدون مشکل عمل اطمینان حاصل شود. علاوه بر این، موقعیت کاتتر، جریان خون و علائم حیاتی بیمار باید به دقت کنترل شود و شرایط غیر طبیعی باید به موقع کنترل شود.

درمان بعد از عمل: پس از استفاده از کاتتر راهنما، بیمار باید تحت نظر باشد، از جمله بروز عوارضی مانند عفونت بعد از عمل، خونریزی و آسیب عروقی. هنگام برداشتن کاتتر، رعایت مشخصات عمل برای کاهش درد و ناراحتی در حین برداشتن کاتتر ضروری است. پس از استفاده، کاتتر باید به درستی مطابق با مقررات دفع زباله های پزشکی دفع شود تا از عفونت متقاطع و آلودگی محیطی جلوگیری شود. در عین حال، سیستم کاتتر راهنما باید به طور کامل تمیز و ضد عفونی شود تا از بروز عفونت متقاطع جلوگیری شود.

نگهداری و نگهداری: نگهداری و نگهداری سیستم کاتتر راهنما نیز بسیار مهم است. باید در محیط خشک، تمیز و عاری از گرد و غبار قرار گیرد تا از رطوبت یا آلودگی جلوگیری شود. پس از استفاده، کاتتر باید به خوبی تمیز و نگهداری شود تا از تماس بین کاتتر و سایر اشیاء جلوگیری شود تا از آلودگی یا آسیب به کاتتر جلوگیری شود.

قوانین، مقررات و اخلاقیات: استفاده از سیستم کاتتر راهنما باید با قوانین مربوطه، مقررات و الزامات اخلاق پزشکی مطابقت داشته باشد تا از قانونی بودن و اخلاقی بودن عمل اطمینان حاصل شود. اپراتورها باید آموزش های مرتبط و یادگیری را به طور منظم دریافت کنند تا به طور مستمر سطح حرفه ای و قابلیت های فنی خود را برای بهبود کیفیت و ایمنی عملیات بهبود بخشند.

هنگام استفاده از کاتتر راهنما، لازم است جنبه های متعددی مانند آماده سازی قبل از عمل، ضد عفونی و جداسازی، مهارت های عمل، مشاهده و نظارت، درمان پس از عمل، نگهداری و نگهداری و همچنین قوانین، مقررات و اخلاقیات برای اطمینان از ایمنی و اثربخشی عمل در نظر گرفته شود.